istenmeyen bir bölümde okumak

(bkz: iktisat) sevmiyorum sevemiyorum bıraksak dert bırakmasak dert

rezalet bir durumdur. büyük ihtimalle sırf bi diploman olsun diye girmişsindir ama hem üniversite hayatın hem de sonrası leşe döner. sonrası için iki olasılık vardır. birincisi okuduğun bölümle ilgili bi işe girmek ki bunun sonunda her güne kötü başlamak hayattan soğumak vardır. ikinci ihtimal ise sevdiğin ama okuduğun bölümle alakasız bi işe girmektir. bunda da sürekli kendine söversin o kadar boşuna okudum diye. yine de birinci durumdan iyidir.

sınavda bir tane bile kimya sorusu çözmeden o bölümden mezun olmak :))

(bkz: istemediğin bölüme girip sonrasında sevmek)

Düşünmemeye çalışarak bir yılı geçirdim sayılır. Ama bir yıl daha geçer mi, daha doğrusu üç yıl daha geçer mi hiç bilmiyorum. Ailemden en ufak desteği görsem tası tarağı toplar kaçarım herhalde. Bu dert düşman başına verilmesin

daha kötüsü; istenmeyen bölümü bitirip, (bkz: istenmeyen bir mesleği yapmak)

Ben bırakıp geldim hemde son senenin son döneminde hatta son 3 final sınavı kala bütün derslerden geçmiş bir hafta daha dayansam mezun olacaktım. Şimdi geçmişe dönüp bakıyorum da 3 sene gecmiş pişman değilim sanırım yine olsa yine yapardım.

istemediği bir bölümde okumuş nefret ettiği mesleği yapan biri olarak istediğiniz veya sevdiğiniz bir mesleği yapmasanız da ne olursa olsun yaptığınız mesleğin hakkını verin çünkü her meslek kutsaldır.

Hep ailemiz mutlu olsun diye yapıyoruz bazı şeyleri, mutluluk getirmediğini anladığımızda çok mu geç oluyor. Bencillik gerektiği yerde bir kurtarıcı belkide, kendi doğrularımızla yaşamak zor sırf çevremizde birileri mutlu olsun diye kendimizden geçiyoruz. Çok doluymuşum ben bu konuda çok geç olmadan bırakın istemediğiniz hiçbirşeyi yapmayın. Bi bakmışsınız mezun olmaya gelmişsiniz ama ayaklarınız geri gidiyor.

Üniversiteye başlayana kadar ders çalışmaktan zevk alan bir insandım. Ama istemedigim bölüme geldiğim için mi yoksa yorulduğumdan mı bilmiyorum içimde gram ders çalışma isteği yok. Zaten derslerden de yeterince bir şey anladığım yok. Staj yaptığım dönemde içime; mesleğime karşı bir ilgi, sevgi doğarken okul beni bitiriyor. Hayattan soğutuyor.

dünyanın en boktan durumlarından biri. ben bunu birebir yaşadım. tarih mezunuyum. öncesinde ve sonrasında öğrendiğim tüm gereksiz bilgileri unutmak için en aşağı 4-5 yılım çöpe gitti. ve sonra kabul ettim, bir insanın eğitiminde en büyük engel okul. ayrıca, bu durumu yaşayan insan %99.9 istemediği bir işe girip ömrünü çürütüyor.

istemediğin bölümde okuyup bir de mezun olmak kısmı var. zaten zorla ittire kaktıra bitirmişsin. kendi dalında geliştirmemişsin kendini, iş arıyorsun, bulamıyorsun. buldun diyelim zevk almıyorsun. zevk aldın diyelim, bir gelecek hayal edemiyorsun. sonuç olarak istenmeyen mikişten sakat çocuk doğar misali istenmeden okunan bölümden sakat bir gelecek doğar.

2 sene boyunca bulunduğum durum. Depresyondan depresyona takıldığım dönemlerdi. Sonra her şeyi göze alıp bıraktım pişman olmadım da. Mutlu olmayacağınız bir yerde bulunup hayatınızı zindan etmenin hiçbir anlamı yok ömür boyu bu mesleği yapacak olmanız da cabası. Sağlığınız varken her şeye sıfırdan başlayabilirsiniz :)

bu sene eğitim hayatıma son vermemin nedeni. bir sabah uyandığımda psikolojik olarak çöktüğümü farkettim ve üzerime yük olan her şeyi toprağa gömmeye karar verdim. kendi hayatınız hakkında karar vermekten asla çekinmeyin! bu hayatı aileniz değil, siz yaşayacaksınız. bir dakika sonranızın bile garantisi yokken istemediğiniz şeyler için senelerinizi heba etmeyin. mevzu para ise, bu dönemde politikacı çocuğu değilseniz yada sağlam torpiliniz yoksa üç aşağı beş yukarı aynı miktarı kazanıcaz. sevmediğiniz işi eziyet görüyor gibi yapmak yerine, sevdiğiniz işi aşk ile yapın.

(#2345008) desteği gördüm, ilk defa hayati karar verecek cesarette de bulundum, tası tarağı da topladım umarım bir şeylere değer be.

İstenmeyen bölümde okumanın bir üst versiyonu var üç yıl sonunda okuduğun bölümü istemediğini fark etmek....

Nasıl olur kabus diyordum. Okunuyor vallahi. Evlenince seversin mantığı gibi sanırım. Sevmedim ama alıştım da. Ama her an bıraka da bilirim

Ben üniversiteye başladığımda kimi askerden kaçmak için, kimi babasının zoruyla, kimi ikinci üniversite olarak, kimi puanı tuttuğu için gelmişti. Bunu çok düşünEmiyoruz bence.

Bende istemeden okumuştum , tıpa bir yıl daha çalışmamak ve evdekileri cezalandırıp uzaklara gitmek için (o ara evdekilerle tartışmalıydım) puanıma göre ne geliyorsa onu yazdım ama uzağı yazdım 4 yıl bildiğim bölümün 5 yıl olduğunu kayda gittiğimde öğrendim . Üniversite 2 de tekrar sınavlara girdim tıpa yakın puan aldım ama gene tıp değil dedim ki “ya iki yıl okumuşsun şurada ne kaldı , düzeni bozmaya değer mi “ deyip okulu yaz okulları , farabi, yatay geçişlerle okudum bitirdim... Ufakta olsa bir pişmanlık yaşamıyorum desem yalan olur

Başlığı görünce içim cız etti. 3 sene oldu hala daha okuyorum. Bırakıcam diyorum geçen 2.5 seneme yanıyorum, dayan az kaldı diyorum dayanamıyorum. Dayandım desem hayatımın sonuna kadar bu lanet şeyle uğraşacağım. Bir gün bıraktım bitti diyorum, bir gün kendime kızıp herkes okurken senin eksiğin ne diyorum. Görmeden bilemiyor insan ne kadar nefret ettiğini, sevmediğini.

Tam 4 yıl boyunca istemediğim bölümde okudum.başlarken ya yaparım nolacak ki belki okuyunca ilgim artar dedim öyle olmadı.sonrasında iyice bölümde mutsuzluğum artınca yatay geçiş yapayım dedim bu konudaki bilgi yetersizliğinden yapamadım.zaten bir senen kalmış oku bir şekilde bitir dedim ve bölümü bitiremedim okulu uzattım. Okulu şuan bıraktım yeniden hazırlanıyorum.ne kadar üstüne düşersem düşeyim sevmeyince yapamıyorum.belki bir şekilde mezun olurdum fakat ömür boyu mutsuz olacağım bir işi yapamazdım. Bu sene belki istediğim bölümü kazanırım belki de kazanamam ama kazanana kadar pes etmeyecem.gec olsun da güç olmasın derler ya aynı o hesap benimkisi.biraz geç oldu ama umarım güç olmaz.

İlk sene ailem göndermedi hatta göndermemek için evi terkederim vb sacma sapan cümleler kurdular. Sonra dediler ki yok öyle armut piş ağzıma düş. Biz destek olmayız calisacaksin kendi parani kazanacaksin öyle okuyacaksın(erkek değilim). Zorla bir işe soktular bir yıl boyunca boku bokuna çalıştım. Tabi ilk defa para görüyorsun haliyle har vurup harman savurdum. İşe gidip de ders calışmak çok zor benimkisi kendini kandırmaktı. Biraz çalışıp tekrar girdim sınava düşük aldım. Ailem bir ton laf etmesine ragmen işten çıkmaya, evde oturup calışmaya karar verdim. Yine girdim sınava bu seferde istedigim bölumun puanini tutturamadım ama yaklaşmıstım. Dünyanın sonu degil ya biraz daha calisir daha iyisini yaparsin. Ailem yine engel oldu. Bu sefer tamamen bırak dediler. Kaderine razı ol gir bi işe duzgunce calis kac yasina geldin hala kovalıyorsun olacagı yok bla bla.. Ağlayıp zırlayınca bu son şansın ya tercih yapar gider okursun ya da evde oturursun dediler. Hatta o kadar saçmadır ki okuma,meslek sahibi olma isteğimi bir heves sanıp, git sehir dısında iki yil oku gel evine otur dediler. Onları dinlemedim kendi tercihimle istemediğim bölumde ilk yılım. Birazcık para desteginde bulunsalardı suan istedigim bir yerde olurdum. Bu sekilde nefret ederek zamanın geçmesini bekliyorum. Okumakta istemiyorum, okulların acılmasını da. Bazı aileler insanın yoluna taş,omzuna yük oluyor ne yazıkki. Velhasılkelam doğdugun ev kaderindir..

gecenin bu saatinde üniversite sınavına çalışmamı gerektiren durum, hali hazırda okuduğum bölüm çok güzel ve önü açık lakin benim aklım hâlâ o istediğim bölümde, üniversite okurken bir yandan da tekrardan üniversite sınavına hazırlanılır mı diye düşünüyordum ama vizelerden, finallerden ve projelerden vakit kalmıyormuş. yolda yürürken arkanda kalan güzel bir şey için sürekli arkaya bakarak yürümek gibi, ayağın takılıp düşmeyesin diye önüne bakıyorsun ama aklın hâlâ arkada, arkaya bakarsan da ayağının takılacağını biliyorsun

önce okula sonra işe istemeyerek gitmeyi sağlayan durum

İstemeyerek gittiğimden bir türlü bitmiyor. Bir ders yüzünden süründürüyorlar. Bu dönem de geçemezsem okuldan atılıyorum.

Hayal ettiğiniz bölümleri bitirip hayal etmediğiniz işler yapacaksınız. O yüzden hayallerinin peşinde koş, istediğin bölümü oku diye bir hevesin peşinde kendinizi feda etmeyin. O bölümü bitirdiğinizde de mutsuz olabilirsiniz ve bugün bir lisans bölümü 4 yıl. Ömür bu kadar uzun değil. Yine de siz bilirsiniz.

hayatın erken dönem cehennemi gibi bir şey. gözlerinin önünde geleceğinin kayboluşunu, eriyip gidişini görüyorsun. tüm eğitim hayatın boyunca adeta akıntıya karşı yüzüyorsun. senin için anlamlı olabilecek her şey küçülmeye, anksiyeten ve bıkkınlığın büyümeye başlıyor. bir zaman sonra bırakmak yalnızca bırakmak istiyorsun ama kendine karşı duyduğun sorumluluk duygun buna izin vermiyor ve sabah 8:25'e kadar proje ödevinle cebelleşiyorsun. umarım hikayenin sonu daha güzel bitiyordur.